Bir kedi mahzunluğu ile yaklaştı.
Attı ilk adımını yavaş yavaş,
Bilmeden, başlıyor acı bir savaş.
Titremesi ellerin, etti devam.
Vahşi hayattı, sessizce çağıran,
Gözlerdeki dehşet ile onu korkutan.
Kurban, katiliyle tanıştı ilk kez.
Büyük dağın eteğinde bir kedi,
Yoktur uzanacağı yardım eli.
Çöktü henüz karanlığı akşamın.
Aslan olmaktan gayrı yoktu çare,
Fısıldadı dağ: 'Vahşi ol!' diye.
Öğüdü dinledi, hiç yetinmedi.
Dayanmak istedi dağa ardından,
Bilmez ki, dağ kaçar çabucak ondan.
Kana susadı diğerleri gibi,
Unutuverdi o mahzunluğunu.
Saldırdı ve yuttu her bulduğunu.
Vahşeti sardı ruhunu, ne yazık!
Canavardı, tanımazdı kimseyi.
Dağın efendisi sandı kendini.
Arttıkça kuvveti, kapandı gözler.
Göremedi kesin olan gerçeği,
Dağ herkesten çok daha kudretliydi.
Sallandı dağ, beklenmedik zamanda.
Aslan gibi adam döndü eskiye,
Ta kedinin mahzun olduğu vakte!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder