KÜLÜSTÜR BİR ADAMIN AKŞAM EĞLENCELERİ

Külüstür bir adamın akşam eğlenceleri,

Kendi kadar külüstür bir maziden beslenir.

Her akşamın sonunda meçhul biri seslenir.

Bastırır kimi zaman akıl almaz kederi,

Bu dipsiz kuyuların umut adlı neferi.

Dert semaya da varsa kıyısı unutuşun,

Alır götürür bizi, sanırsam ki bir efsun.

Külüstür bir adamın akşam eğlenceleri,

Biter bir tek nefeste, kalmaz geriye vakit.

Yoktur bilinmez yolda; ne pazarlık, ne akit.

Kimin günahıdır bu, kimlerin yanlışıdır?

Külüstür bir adama kalan talihsiz miras,

Bir gaddarın herkesi ağır kandırışıdır.

Külüstür bir adamın şu akşam hüzünleri,

Kumar masalarında gelmek bilmeyen bir as,

Yatak odalarında sönmek bilmeyen ışık,

Yalnızlığa ket vuran, dost görünümlü yastık.

Rengârenk donatılmış; arsız, zevzek duvarlar,

Külüstür bir adamı namussuzca kovalar.

Şimdi elini tutsa, palyaçodan bozmalar,

Külüstür bir adama, ne gibi faydası var?

Bulanık akşamların deli dolu aşkları,

Siz de iştirak edin, eksik kalmayın sakın!

Hücum edin beraber, benim düşmem pek yakın.

 

Külüstür bir adamın akşam eğlenceleri,

Kendi kadar külüstür bir maziden beslenir.

Her akşamın sonunda meçhul biri seslenir.

Bastırır kimi zaman akıl almaz kederi,

Bu dipsiz kuyuların ölüm adlı neferi.

Kucak açar acılar, her yokuşun sonunda,

Düşüverir hatıra dokunuşun sonunda,

Çocukluk günlerinin gizli, saklı elmas’ı.

Külüstür bir adamın anlaşılmayan yası,

Belki çıkar ortaya, bu yokuşun sonunda.