MANZUME İLE TARİHE SEYAHAT II - VAHŞET

Alemin gözü önünde vahşet etti tecelli,    

Medeniyeti beşerin sözde kaldı da bitti.    

Sebepsiz katledilirken acımasızca binler,

Vicdanı olan kişinin gözünde yaş tükendi.

Toprakla kan düştü acı dolu aşka elemle,

Yazık ki ne yazık ayırmadı onları kimse.

Gaddarın mülevves davasıyla ağladı çocuk,

Feryadı deldi göğü, ne baba kaldı ne anne.

Irk nefreti ile gözleri kararmış katillerin,
Ağladı ruhlarındaki inayet için için.

Çaresize vurana ses seda çıkmadı heyhat,
Tabii müzesi oldu Srebrenitsa talihsizliğin.