Açmıştı ufacık bir filiz gündoğumunda
İlkbahardan gelmekte olan şen şakrak seda
Almış bütün evleri etkisine derinden
Bu ziyaret ruhları temizliyor fiilen
Küçük çığlıklar taşar hanelerden bu mevsim
Büyüler her insanı karşısındaki resim
Sevginin tercümanı, arınmış bir harmoni
Titretir yürekleri kusursuzca senfoni
Gerçekten aşk sezilir, enfes doğa anadan
Kudretli rüzgârlar da şefkatle eser o an
Küçük kanatlarını umursuzca kelebek
Çırpar yükselmek için, işte aziz bir emek
Çiçeklerin ahengi ve masalımsı ezgi
Raksta bu uyumla ufuktaki hoş çizgi
Çarkın durdurulamaz devirleri dönmekte
Kışın bitmek bilmeyen kederleri sönmekte
Yine akar ırmaktan işkencesi bol umut
Serin bir ateş kadar imkansiz olan hudut
Uzaklarda görülse de çaredir mucize
Tekrar tekrar okunur inanca dair dize
Bilinçten yoksun halde mutluluk taşır bahar
Bir anlık unutuşla dumansız ateş yanar
Sonraları gelecek kahpe, doyumsuz özlem
Bilinmez gibi duran, eski tanıdık elem
Bütün bunlara rağmen dalından sarkan kiraz
Saf bir hayal olur ve kapıda beklenen yaz
Hazır değilken filiz, başlar zalim döngü
Toplu birliğe karşı elinde yalnız süngü
Habersiz olacaktan zavallı küçük patik
İlkbaharın kucağı bırakır onu yitik
Oyunların tanımsız lezzeti damağında
Uyku henüz sorgusuz gelmekte yatağında
Dört mevsimden kalmakta olan en büyük veda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder