Hakim olmuş lacivert, göklere kış gecesi
Görmüştür enfes resmi insanların nicesi
Senfoninin devamı yıldızlar ve dalgalar
Her notanın altında sessiz hürriyet yatar
Bırakırım kendimi yapraksız ağaçlara
Sızlamaz olur bir an umuttan kalmış yara
Kapalı gözlerimin ardında o malum ses
Yalanlar dünyasına dair yok bende heves
O hafif hafif esen rüzgar taşır belki de
Kim bilir neler olur, karanlık çöken yerde
Düşünmeli ve düşünmeli, insan denilen varlık
Yetmez mi artık dostum, bunca akılsavarlık
Sürünecek irade, yaşatamaz hezeyan
O'dur çünkü bizlere hayal satan şarlatan
Attım artık üstümden bu kepaze örtüyü
Susturdum iradeden kopan aç gürültüyü
Anılarım akıyor denize azar azar
Hatrımdaki insanlar uzak yıldızlar kadar
Ne mükemmel bir uyum bu: her şey ve hiçbir şey
Eski dostlar kavuştu, bekledim bunu epey
Kaybolur orospular, o gereksiz arzular
Laciverte sığınır bütün dünyada esrar
Nafile çabaların, mutluluk koca yalan
Hafiflemek gibiydi, sahilde geçen bir an
O denli yükseldim ki inmek öldürür beni
Aşağılık varlıklar yakar bu kutsal teni
Onlar ki, mezarları bile lağım çukuru
Akılları pek soğuk, renksiz, katı ve kuru
Sana deli diyecek, utanmadan bu leşler
Ve bizler güleceğiz, ne garip keşmekeşler
Yazgını yaşa yalnız, gerisi hep hikaye
Alnımızın akıdır her şeyden üstün paye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder