Beyaz Sümbül

Yeni yanmış sigara, ondan düşen pislik kül

Koparılıp, etrafa saçılmış beyaz sümbül

Kalbinde cam kesiği, ruhunda kara gölge

Yorgunluk süzmesinde gözleri bir bildirge

Püskürüyor karanlığa kalmış son sinirini

Kaybetmiş sözde ilaç, vücutta tesirini 

İki dipsiz çukurdan ibaret solgun yüzü

Çağırır uzak yoldan uğursuz, soğuk güzü

Yok sessizlikten başka yardıma gelecek dost

Yaraları saklayan sümbülleri, kalın post

Şimdi soluyor bütün çiçekler yavaş yavaş

Güneşin selamıyla başlayan kanlı savaş

Kızıl sema kükrüyor delmek için boşluğu

Akıtmaya günahı, göstermeye yokluğu

Bilmecenin parçaları, bilinmez ve nadide

Karanlığın üstüne çekilmiş opak perde

Kat kat meçhul sisinde pusulasız yolculuk

Küskün dünya çarkında sümbüller bile soluk

Gönül şehzadeleri peşinde yitik tahtın

Onca yazgı içinde senin kapkara bahtın

Gülmüyor işte kahpe, dolambacı bol felek

Seni bende ararım, ateşlerde sekerek

Yanarak ayaklarım, sümbülü sayıklarım

Ne olur duy sesimi, ordaysan güzel Tanrım

Hayattan kalma başım örseler dik yokuşu

Satsam şu laneti haketmez beş kuruşu

Yeni devran verseler ancak döner hakikat

İnsanlığa hakaret, insan denen mahlukat

Kafama inen balyoz, vurduğum büyük darbe

Nefret böğürür gece, pişmanlık düşer kalbe

Kiremit çatılardan boşalır gözyaşları

Koca şehrin ışığı aydınlatır taşları

Vuracak tane tane karınca ezer gibi

Göreceğiz sümbülleri, göreceğiz en dibi

En büyük boşluk insan, sanmayın sakın feza

Doğuştan belirsizlik, verilen berbat ceza

Geceleyin bağrıma saplanan hain hançer

Yalnızlıkla yoğrulmuş insan olur derbeder

İnce deri parçası, kuvvetsiz ıslak hamur

Topraktan geldik derler, gittiğimiz yer çamur

Düştüğümüz ateşten topun hiç yok günahı

Halimiz doğal, Güneş bile bekler sabahı

Hakim olur sümbüller sokaklara bu vakit

Fırlar akbaba gibi köşesinden vahşi it

Yayılır darphaneden ne yazık ki kokusu

Alır götürür bizi pis, yapışkan mukusu

Ölüm kokar azizim, ölüm kokar malum an

Kimseler duymaz lakin, en büyük zarar ziyan

Bağırır mezarlıklar, yığılır canlı leşler

Tarih dediğin zıkkım, hep aynı keşmekeşler

Sarıl sümbüle kızım, yatmadan önce gece

Öbür türlü çekilmez bu çile senelerce

Delilerin Şiiri

Yorulmaktan yorulmuş, perişan halde garip

Boynunda hissettiği kuvvetli, kalın bir ip

Çekmekte onu şeytan cehennemin içine

Karartılmış odada susmayan bin bir çene

Yalnız geldi dünyaya ve yalnız da gidecek

Kimseler görmez lakin bariz olan tek gerçek

Saydam, kızıl ufukta yanmakta gönül yolu

Akşamdan şarap düştü, bütün kadehler dolu

"Sarhoş olunuz" dedi bizlere büyük şair

Düşündükçe kayboldu kaynağı meçhul sihir

Yeşerirken içinde taptaze, maval filiz

Sağanak yağmurlardan geriye kalmadı iz

Bir kez dur dedi belki içinde keşmekeşe

Kuş cıvıldasın istedi, baki olmalı neşe

Ne talihsiz olaydır ki dönmeyesi tuttu

İnandığı vakitte, felek onu unuttu

Dolanmakta yüzüne, gelen malum felaket

Yapma, etme deseler bile; yine tövbe et!

Ziyadesiyle döner kişiye bunca sabır

Şayet Tanrı var ise, ödülsüz kalmaz kahır

Her bir gözyaşın için öleceğim her gece

Söyleyeceğim güzel şarkıyı hece hece

Bunca belaya rağmen yaşamaktaysan eğer

Umut etmeye bazen, mecburiyetten değer

Balta girmez ormanda, yalnız kaldık senle ben

Çığlığımız yükseldi, neredeyiz bilmeden 

Uzun, ölü ağacın gölgesinde yek kaldım

Sancı dolu patikada kayboldum adım adım

Yaşımdan fazla dize karaladım duvara

Geçerken bakacaksın diye benden hatıra