Neredesin sevgilim? Sabahın aydınlığından, gecenin karanlığına aklımdasın hep. Merhem ol diye beklemekteyim yaralarıma. Sararmış yaprakların arasında gözlerimden yaşlar boşalıyor, seni bekliyorum bütün benliğimle. Korkmuyor muyum? Korkuyorum elbet; fakat sensin umduğum tek medet. Dertsiz, tasasız uyumak istiyorum şefkatli kollarında. Gücüm tükendi, yalnızca bekliyorum artık. Kim seni benden çok sever de gelmemektesin hala? Hangi denizlerde hoyratça dolaşmaktasın? Her anımda gözümde, yüreğimde, aklımdasın. Ruhumun en karanlık köşelerini hayalinle dahi aydınlatıyorsun. Kim becerebilir ki bunu senden başka? Huzur saçıyor adının anılması ve kalbime ferahlık dolduruyor o saf güzelliğin. Denizde, şarapta, rastladığım her insanın yüzünde seni görür oldum. Sessiz çığlıklar atıyorum: Neredesin sevgilim?
Gelmiyorsun yine de, yaralanıyor ruhum. Koşamıyorum kollarına, biliyorsun. Bu tamamiyle yalnız senin görevin. Tutacaksım elimden ve sileceksin benliğimi. Bunca ayrılık yetmez mi? Kavuşalım senin bağrında, bir olalım umursamadan. Ben hazırım hiç olmadığım kadar ve göze alıyorum her şeyi. Gel yeter ki! Neredesin sevgilim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder